Transport intermodalny
Transport intermodalny – rodzaj transportu towarowego, w którym stosuje się przynajmniej dwa różne środki transportu (np. kolejowy, drogowy, morski), przy użyciu jednej jednostki ładunkowej – najczęściej kontenera – bez przeładunku samego towaru podczas zmiany środka transportu.
Zasada działania[edytuj]
W transporcie intermodalnym ładunek umieszcza się w specjalnej jednostce (kontenerze, nadwoziu wymiennym lub naczepie), która pozostaje nieotwierana i nienaruszana przez cały cykl transportowy. Zmieniają się jedynie środki transportu: np. ciężarówka dostarcza kontener do terminalu kolejowego, a pociąg przewozi go dalej do portu morskiego.
Zalety[edytuj]
- 💼 Oszczędność czasu – brak konieczności przeładunku samego towaru przy zmianie środka transportu.
- 🌍 Ekologia – wykorzystanie kolei i żeglugi morskiej pozwala ograniczyć emisję CO₂.
- 🔐 Bezpieczeństwo – ładunki są mniej narażone na kradzież lub uszkodzenie.
- 🚆 Mniejszy ruch drogowy – część transportu odbywa się koleją lub statkiem, zmniejszając natężenie ruchu drogowego.
Wady[edytuj]
- 🚛 Ograniczenia infrastrukturalne – konieczność posiadania terminali przystosowanych do przeładunku intermodalnego.
- ⏳ Czas dostaw – w niektórych przypadkach dłuższy niż przy klasycznym transporcie drogowym.
- 📦 Koszt kontenerów i naczep – konieczność użycia specjalistycznych jednostek ładunkowych.
Infrastruktura[edytuj]
Transport intermodalny wymaga:
- terminali przeładunkowych (np. terminale kontenerowe PKP Cargo Connect, DCT Gdańsk),
- taboru przystosowanego do przewozu kontenerów (platformy intermodalne),
- zintegrowanego systemu informatycznego do śledzenia przesyłek.
Transport intermodalny w Polsce[edytuj]
W Polsce transport intermodalny rozwija się dynamicznie. Największymi operatorami są:
Główne terminale to m.in.:
Jednostki ładunkowe[edytuj]
Najczęściej stosowane jednostki w transporcie intermodalnym:
- Kontenery 20', 40', 45'
- Nadwozia wymienne (swap body)
- Naczepy przystosowane do przewozu koleją (np. systemy Modalohr)