Parowozy Kriegslokomotive
Typ pojazdu | parowóz towarowy / uniwersalny |
---|---|
Producent | zakłady na terenie III Rzeszy i okupowanej Europy (m.in. Borsig, Henschel, Schichau, Pafawag) |
Lata produkcji | 1939–1945 |
Liczba wyprodukowanych | – |
Układ osi | 1’E (BR52), 1’D (BR50ÜK), 1’E1’ (BR42) |
Masa własna | 80–100 t (z tendrem) |
Długość pojazdu | – |
Moc ciągła | – |
Prędkość maksymalna | – |
Napięcie zasilania | – |
Służba | – |
Użytkownicy | – |
Inne oznaczenia | – |
Kriegslokomotive (z niem. „lokomotywy wojenne”) – uproszczone, masowo produkowane parowozy stworzone przez Deutsche Reichsbahn w czasie II wojny światowej. Projektowane z myślą o szybkim wytwarzaniu i działaniu w trudnych warunkach frontowych, często w prymitywnych warunkach eksploatacyjnych. Były kluczowym elementem logistyki III Rzeszy.
Spis treści[edytuj]
- Geneza i koncepcja
- Typy lokomotyw Kriegslokomotive
- Konstrukcja i uproszczenia
- Produkcja i fabryki
- Dane techniczne
- Eksploatacja powojenna
- W Polsce
- Ciekawostki
- Zobacz też
- Bibliografia
Geneza i koncepcja[edytuj]
Po wybuchu II wojny światowej, Deutsche Reichsbahn potrzebowała parowozów, które można było szybko i tanio produkować, z ograniczonym użyciem metali strategicznych, dostosowanych do frontowych warunków. Tak powstała koncepcja Kriegslokomotiven – „lokomotyw wojennych”.
Celami konstrukcyjnymi były:
- uproszczona budowa,
- ograniczenie użycia miedzi, aluminium i innych metali kolorowych,
- łatwość produkcji i napraw,
- możliwość eksploatacji w ekstremalnych warunkach – błoto, śnieg, słaba jakość wody,
- kompatybilność z torami 1435 mm i (częściowo) 1520 mm.
Typy lokomotyw Kriegslokomotive[edytuj]
Wyróżniamy dwa główne rodzaje Kriegslokomotiven:
1. Übergangskriegslokomotive (ÜK) – „lokomotywa przejściowa”[edytuj]
To przejściowe wersje pokojowych parowozów, z uproszczeniami.
- BR 50 ÜK – na bazie BR 50, ok. 3 000 sztuk,
- BR 44 ÜK – na bazie BR 44.
2. Kriegslokomotive (pełne)[edytuj]
Konstrukcje całkowicie wojenne, zaprojektowane od podstaw:
- BR 52 – najpopularniejsza lokomotywa w historii Europy (ok. 6 300 sztuk),
- BR 42 – mocniejszy parowóz dla ciężkich ładunków (ok. 850 sztuk),
- BR 03.10 ÜK – szybkobieżny (rarytas),
- BR 06 ÜK – tylko prototypy.
Konstrukcja i uproszczenia[edytuj]
Parowozy Kriegslokomotive miały wiele uproszczeń:
- brak osłon zewnętrznych, ograniczone wykończenie,
- stalowe zamiast miedzianych rur,
- uproszczona armatura i hamulce,
- mechanizmy smarowania ręczne,
- drewniane elementy kabiny maszynisty,
- w wielu przypadkach brak oświetlenia elektrycznego,
- tendry typu tubowagon (np. tendry 2'2'T30).
Ich wadą była mniejsza trwałość – planowano żywotność na ok. 5–10 lat, ale wiele z nich przetrwało znacznie dłużej.
Produkcja i fabryki[edytuj]
Produkcję zlecano kilkunastu zakładom w III Rzeszy oraz okupowanej Europie. W tym:
- Henschel, Borsig, Schichau, Orenstein & Koppel,
- Grafenstaden (Francja), Wiener Lokomotivfabrik,
- Pafawag (Wrocław), Fablok (Chrzanów) – częściowo jako podwykonawcy.
W rekordowym okresie (1943–44) produkowano ponad 100 lokomotyw tygodniowo.
Dane techniczne (na przykładzie BR 52)[edytuj]
- Układ osi: 1’E (czyli 2-10-0),
- Średnica kół napędnych: 1 400 mm,
- Długość z tendrem: ok. 22 m,
- Masa służbowa: 84 t,
- Masa z tendrem: ok. 120 t,
- Moc: ok. 1 200 KM,
- Prędkość maks.: 80 km/h,
- Ciśnienie kotła: 16 bar.
Eksploatacja powojenna[edytuj]
Po 1945 roku parowozy Kriegslokomotive znalazły się w taborze wielu krajów:
- Polska – PKP seria Ty2 (BR52), Ty42 (BR42),
- ZSRR – seria TE (ТЭ), częściowo przebudowane na szeroki tor,
- Czechosłowacja, Austria, Węgry, Rumunia, Francja, Norwegia – wszystkie użytkowały ex-kriegslokomotiven,
- Niemcy Wschodnie – DR używała do lat 70.,
- Niemcy Zachodnie – wycofanie w latach 60.
W Polsce Ty2 i Ty42 były podstawą parku towarowego aż do lat 80., szczególnie na Śląsku i Pomorzu.
W Polsce[edytuj]
- PKP nadało ex-BR52 oznaczenie Ty2, a ex-BR42 – Ty42,
- W szczytowym okresie Polska miała ponad 1 500 tych lokomotyw,
- Używane w ruchu towarowym i wojskowym, szczególnie w wojskowych składach ewakuacyjnych,
- Do dziś zachowało się kilkadziesiąt sztuk jako eksponaty muzealne – m.in. w Wolsztynie, Skansenie Chabówka, Jaworzynie Śląskiej.
Ciekawostki[edytuj]
- BR 52 to najliczniejszy typ lokomotywy parowej w Europie,
- Niemcy planowali uproszczone „Kriegs-Diesellok” i „Kriegs-E-Lok”, ale nigdy nie wyszły poza prototypy,
- Istniała wersja BR 52 z kondensatorem (BR 52K) – dla frontów bez dostępu do wody,
- Wiele Ty2 w Polsce zostało zmodernizowanych – m.in. z nową armaturą, kabiną zamkniętą i reflektorami.
Zobacz też[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- Alfred B. Gottwaldt – „Die Baureihe 52”
- R. Dulemba – „Parowozy serii Ty2 i Ty42”
- Deutsche Reichsbahn Dokumente 1942–45
- Skansen Taboru w Chabówce – opisy jednostek
- Wikipedia DE: „Kriegslokomotive”, „BR 52”, „ÜK-Ausführung”
Przypisy[edytuj]
<references />